కలికి చెక్కిలి పైన కన్నీటి చారికా..

        కలికి చెక్కిలి పైన కన్నీటి  చారికా..

    ఉప్పని వెల్లువా నువ్వు జాలువారికా.. 

     కన్నె మదిలో గుబులు ఎవ్వరికి ఎరుకా ?

     పెదవి పై  నవ్వేల   కానరాదె ఇక ... 
     
      పసిడి ప్రాయమ్ము ఎవ్వరికి కానుకా ?

     రుక్మిణికి  కిట్టయ్య ఉన్నాడు కనుక .. 

      వలపు వాకిలి  తెరిచి చూసింది కునుకులేకా ... 
      
       ఈ పసి దాన్నికాపాడ ఏ ఆశ  తునకా...

       వెతికినా కనరాదు  ...నీకేది దారికా...?  

       తాత తో మనువు నే నువు కాదనకా .... 

        లేలేత వయసు లో ఏమిటీ నడకా ...?

        ఆకసం లో మెరిసిన ఆ  తారకా...

         మూ గబోయినదమ్మ దీవించలెకా...

         అందచందములోన  నీకు ఆ మేనకా 

          ఏ  తీరున చూసినా సాటి రాదింకా ... 

          జీవమ్ము లేనిదీ ఈ పెళ్లి వేడుకా .... 

          సరిజోడు లేక వెలవెలబోయింది వేదికా .... 

           నూరేళ్ళ జీవితానికి ఉన్నదా డోకా.... 

            తీయలేనిది కదా నీ కంట నలకా... 
            
            
ఈ కవిత ఆనాటి మూ డా చారమయిన బాల్య వివాహాలకి అడ్డం పడుతుంది ... ఇప్పటికి కొన్ని ప్రాంతాల లో ఈ దురాచారం ఇంకా కొనసాగటం దురదృష్టకరం ... 

      వయసు మళ్ళిన వాళ్ళని బాల్యవివాహం చేసుకుని వితంతువులయిన వారెందరో ....... అటువంటి వారికి నా ఈ కవిత అంకితం . 


                                  జై  హింద్ 

                                                    -రాధిక